| |
Στα μισά νιώθεις μόνος και η νύχτα απλώνει
Γίνεται ένα με τη μαύρη σου θλίψη
Το βράδυ Σαββάτο που σκορπά στο σαλόνι
Μαύρο φως τη σκιά σου να πνίξει
Σαν ψέμα ο χρόνος κυλάει γοργά
Σα σκέψη που φυτρώνει στον κήπο
Πριν το πάρεις χαμπάρι έχει βγάλει φτερά
Και με μανία χτυπάει στο τοίχο
Κουρασμένη ζωή σαν αγάπη μισή
Που ρουφάει του μισού τη σοφία
Διψασμένη ζωή σαν αγάπη μικρή
Που αψηφά του μικρού την ανία
Όλο μοιάζουν ιδία όλα είναι θολά
Όλο είναι ποιο γνωστά κι απ' τα ίδια
Χιλιοφορεμένο στολίδι στο λαιμό μοναξιά
Το φοράς πριν βγεις για τα σκουπίδια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
