| |
Σύννεφο σαν ζαχαρωτό
πέρασε από μπροστά του
τον γλύκανε η όψη του
κι η δροσερή σκιά του
Τη θέση του ημίδιπλου
άλλαξε κρεβατιού του
και ήρθανε στη θέση τους
οι εικόνες του μυαλού του
Οι ελπίδες που τον έδεναν
ντυμένες στο μετάξι
κλεισμένες σ ένα δάκρυ του
μακριά έχουν πετάξει
Δεν έχει πια ανταλλάγματα
ζωής να αποφεύγει
είναι τρελός και ελαφρύς
σαν έρωτας που φεύγει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
