| |
Ψάχνω στα μάτια των ανθρώπων
Να βρω τα μάτια σου
Βρίσκω το χρώμα
Αλλά δεν μπορώ να βρω την γλυκύτητα
Την πραότητα, την καλοσύνη, την απορία, τον τρόπο που κοιτούσες
Όλα αυτά που αγάπησα -που αγαπώ-
Τώρα πια δεν μένει παρά μόνο μια θολή ανάμνηση
Πόσο θα αντέξει κι αυτή από του χρόνου το ξεθώριασμα;
Ένας κουρασμένος Οδυσσέας
Ψάχνει την Ιθάκη του. για λίγη σιγουριά
Κουράστηκε από των χρόνων τα ταξίδια
Από τις φουρτούνες, τις περιπέτειες, τις έριδες και τους πολέμους
Τώρα πια ξέρει - όλα έγιναν για τα μάτια μιας ωραίας Ελένης
Παίρνει σιγά- σιγά τον δρόμο της επιστροφής
Ξέρει τι ζητάει
Αλλά δεν ξέρει αν θα το βρει
Αν είναι ακόμα εκεί
Ένας χρόνος. τόσο θα κρατήσει το ταξίδι της επιστροφής
Τα υπολόγιζε ξανά και ξανά, μετρώντας τις μέρες και τους ανέμους
Αλλά ο καιρός έχει πάντοτε τα δικά του σχέδια…
Κι αν δεν προλάβει;
Τι θ’ απογίνουν οι γνώσεις του χωρίς σκοπό;
Τι θα χρησιμεύσει ο χρόνος χωρίς νόημα;
Ένας ωκεανός χωρίς στεριά
Όλα έτσι θα μοιάζουν.
Δυο πράσινα μάτια, χωρίς το βλέμμα σου…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
