| |
Είναι οι μέρες που με 'κάναν να φοβάμε
περνούν σαν πετρές που χτυπούσαν το Χριστό
και εγώ μονάχος αφημένος στο σκοτάδι
γυρεύω δάκρυ να πλυθώ να βρώ μια άκρη
είναι οι μέρες που μου σκάλισαν αυλάκια
φυτεύουν μέσα τις βρωμιές και τις ξεφτίλες
κι εγώ ταυτότητα ζητάω να περάσω
απ'τ' ουρανού το χάμηλο ξωκλήσι
είναι οι μέρες που με έθαψαν βαθεία
παρέα να 'χω κατί βρωμερά σκουλήκια
κι εγώ να σέρνομαι σημάδι να αφήνω
του κάθε πούστη ορυκτό να απογίνω
είναι οι μέρες που μ'αφήσαν μακριά
μα όσο περνάνε μεγαλώνουν σαν τα δέντρα
κι εγώ ξοπίσω να φοράω τα γυαλία
να κανώ πως δεν βλέπω ούτε και τη μέρα
είναι οι μέρες που ραγίσαν την καρδιά
ανοίξαν τρύπα και την ονομάσαν όζων
είναι οι μέρες που με σκότωσαν ξανά
κι εγώ τις γάζες ψάχνω και επουλώνω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
