| |
Οι δείκτες δείχνουν έξι και ξημερώνει Κυριακή
Και όμως δεν υποφώσκει ελπίδα μαζί με την αυγή
Το σπίτι μου θυμίζει πεδίο μάχης, χωρίς εξοπλισμό
Δε συνάπτω ειρήνη με τον ίδιο μου τον εαυτό
Ακούω πυροβολισμούς και βλέπω θανόντες
Οι υπέρμαχοί μου είναι τώρα απόντες
Δεν είμαι πολεμιστής ατρόμητος
Συχνά δειλιάζω και λιποταχτώ
Στους προμαχώνες δεν τρέχω με ανδρεία να πολεμώ
Μπορεί και να κλαίω και να αποφεύγω με ελιγμό
Φαντάρος δεν είμαι σκαιός
Το ναρκοπέδιο που κείτεται στο δικό μου μυαλό
Ανατινάζει κάθε σκέψη που κρύβει έναν κρυφό καημό
Καημέ μου, κάνε να μην πατήσω νάρκη
Και πέσω πίσω από του μυαλού την άκρη
Περιβάλλομαι από συρματοπλέγματα από ατσάλι
Και όμως δε χαλυβδώνεται η θέλησή μου πάλι
Ακούω ηχητικά σινιάλα που σηματοδοτούν τη μάχη
Γεμάτος όπλα είμαι στη ράχη
Ακούω σειρήνες και συναγερμούς
Της ιστορίας συνεχίζεται ο ρους
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
