| |
ΗΤΑΝΕ ΓΕΡΟΣ
Σέρνει τα βήματα του αργά,
στην άσφαλτο και κλαίει,
μιά λέξη μόνο άκουσα,
σπαρακτικά να λέει,
λίγο ψωμί....μουρμούριζε,
δίχως πνοή, να φάω
παρακαλώ σας, δόστε μου,
γιατί πολύ ΠΕΙΝΑΩ,
ήτανε γέρος ,σίγουρα
γύρω στα ογδοντατρία,
μα ζούσε ο ταλαίπωρος,
μέσα στη δυστυχία,
κάποια στιγμή πλησίασε,
και είπε μία λέξη,
μα η φωνή δεν έβγαινε,
αχ Θεέ μου δεν θ΄αντέξει,
και άπλωσε το γέρικο,
χέρι για να μου δείξει,
ότι ζητιάνος ήτανε,
δίχως ματιά να ρίξει,
το είχα υποψιαστεί,
πόση απελπισία,
μπορεί να υπάρχει δίπλα μας,
και πόση δυστυχία,
όμως αυτό που έβλεπα,
τώρα με ξεπερνούσε,
έναν παππού που πείναγε,
και μιά μπουκιά ζητούσε,
ντράπηκα κι αηδίασα,
γι αυτή την κοινωνία,
που φτιάξαμε όλοι μαζί,
γεμάτη αναλγησία.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
