| |
[align=left][B][I]
. . . *~* Σκηνοθεσία παρδαλή *~*
Στων τρελών το περιβόλι, βρέθηκα με μια κλωστή,
για ν' ανοίξω το μπαλκόνι, σε μια άσωτη στιγμή,
μια λαχτάρα τρις οργίες και μια κλάψα από βιολί,
που τραβούσε το δοξάρι
σε ξεκούρδιστη χορδή ...
Η λαχτάρα ξαμολιέται, στων ανέμων τ' άδυτα
για να πει το "ναι σε όλα"
κι ας της βγάλουν τ' άπλυτα.
Τρις και μία ίσον δέκα, στο σοκάκι τέσσερα
και ξεφτίσαν τα φιογκάκια
κι έμεινε ... το έγκαυμα ......
Αλλοπρόσαλλοι γυρίζουν, οι μνηστήρες με οργή
κι η βουκόλη υποκρισία,
μες στο σύλλογο φθηνή.
Τα τρελά νερά του Ευρίπου,
δεν ξεπλένουν την οσμή, οδοιπόρων ξευτιλίκια,
έχουν κόψη ... τη κλωστή.
Σ' ένα τουρκουάζ με ξέφτια
είμαστε αγκαλιασμένοι
κι η τρέλα πήγε σύννεφο, μα άνθιζε τ' αμπέλι,
γλυκό κρασί και τσίπουρο
και το λουρί της μάνας,
που το κοψε η σκοτεινιά,
στο μπλοκ της πέρα βρύσης.
Φύκια ξεβράζουν τ' αχαμνά,
μες στη λιανή την άμμο,
σκηνοθεσία παρδαλή, παράλληλα, βρωμάνε,
νυστέρια σκέψεις φονικές, μες στην υπεροψία,
που θα 'ρθει κάποτε ένα χθες
στην αδιαλλαξία,
να πει, είναι έγκλημα βαρύ, φαύλα συκοφαντία.
Η σκέψη μου σκαρφίστηκε
κι έπνιξε τα καβούρια
να μείνει η προαίρεση, φλόγα καλοσυνάτη !
. . . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
