| |
Αναβω το διακοπτη της τηλεκολασης μου
Τα ματια μου ανοιγω γουρλώνω και τα αυτια
Απ το κοντρολ παταω τη παυση της κραυγης μου
Και σπρωχνω τη συνείδηση να πιασουμε δουλεια
Καθομαι νεκρος και κανω ησυχία
υμνω τους εργολαβους που εχω εγω ζωη
Μαστουρωμενος στέκομαι από Δημοκρατια
Το Εθνικο μας φερετρο μου φερνει ηδονη
Περιτομή στη γλωσσα μου κάθε πρωι της κανω
Να μη μιλαει βρωμικα να είναι καθαρη
Και το κεφαλι κροτους γεμιζω μεχρι πανω
Όταν κατι παρανομα παει να σκεφτει
Ετσι η ζωη υπαροχα- υπεροχα καυλαει
Κι υπεροχα χαρουμενος ξυπνω κάθε πρωι
Μα παντα κάθε νυχτα κατι μου βρωμαει
Είναι που μπαινω μεσα μου και χεζω στη ψυχη
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
