Ο δρομος ολο ανεβαινει κι ανεβαινει
Κι εμεις ξοπισω αγκομαχαμε αγκομαχαμε
Αλλα βαθια μας ενα γελιο κατεβαινει
Κι ολο μας σπρωχνει ολο πιο ψηλα να παμε
Ο κοσμος ολο και χαλαει και χαλαει
Κι εμεις η βρωμα που αφριζει κ αφριζει
Αλλα βαθια μας ενα γελιο μας, φυσαει
Κι αυτος ο αερας τις ψυχες μας ξεμυριζει
Ο ουρανος σκοτεινιαζει σκοτεινιαζει
Κι εμεις οι κατω τον κοιταμε ,τον κοιταμε
Μα ενα γελιο τη κοιλια μας ξεκοιλιαζει
Απ την ξαναγεννιομαστε και παμε
Το δρομο παμε να περασουμε πετωντας
Με μια ανασα το κοσμο ολο να πιουμε
Τον ουρανο παμε να κανουμε δικο μας
Κι απο το γελιο μας, ολα να καουνε
