| |
Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά,
σε θάλασσες και ακτές.
Μόνο στα πάρκα, στους δρόμους της πόλης,
Στις παιδικές χαρές.
Με τη σαβούρα που όλοι μας πετάμε,
να παίζουν τα παιδιά.
Στο νοσοκομείο και πάλι να τρέχει,
αλλόφρων η μαμά.
Αυτή η πόλη, Αυτή η πόλη
Ψεκασμένη όλη με φορμόλη
και αν αντιδράσεις πας να τα αλλάξεις
οι μπάτσοι θα σου ρίξουν βιτριόλι
Αιθαλομίχλη, Λονδίνο του πενήντα,
η Αθήνα τώρα πια.
Μέσα στους ρύπους στο άγχος να ζούμε,
μας πνίγει τη χαρά.
Νεύρα τσατάλια από τις εξατμίσεις,
της σόμπας τα μπουριά.
Τσίτα τα γκάζια, τέρμα τα ηχεία,
γαβ γαβ και χιπστερια
Κι αν ήρθε η κρίση, μνημόνια ν΄ αφήσει,
και φόρους εσαεί.
Αντί να αφυπνιστούμε, σε λήθαργο πια ζούμε,
χαμένοι μια ζωή.
Σα ζόμπι περπατούμε και πια αναπολούμε,
που πήγε η χλιδή.
Παρκάρουμε όπου βρούμε, για όλα αδιαφορούμε,
καμία αντίδραση
Αυτή η πόλη, Αυτή η πόλη
Ψεκασμένη όλη με φορμόλη
και αν αντιδράσεις πας να τα αλλάξεις
οι μπάτσοι θα σου ρίξουν βιτριόλι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
