| |
Κάρφωσα πέντε δειλινά στη γη των οριζόντων
φίμωσα τις ανταύγειες της πιο παλιάς σου Δύσης
σκόρπιζα φεγγαρόσκονη στις γειτονιές των ζώντων
μα δύο φίλοι μου είπανε πως νύχτα θα μ’ αφήσεις
Κι όταν παρέδωσα το φως σε αστερισμούς οδύνης
νύχτα σε προσεγγίσανε της λησμονιάς πολίτες
φιρμάνι τοιχοκόλλησαν φιλί να μη μου δίνεις
κι όσοι δηλώναν φίλοι μου, τους βάφτιζαν αλήτες
Περάσανε δυό τέρμινα, κοπάσαν οι βροχές σου
κι ανοίξανε την κιβωτό, να βγουν όσοι σωθήκαν
μα όταν σαν πεφτάστερα σβήναν οι ενοχές σου
τ’ αγόρια που σε φίλησαν, σε ορίζοντες χαθήκαν
Κάρφωνα πέντε δειλινά στης Δύσης το καρνάγιο
δέθηκα με τις αστραπές που σκίζανε τις νύχτες
τις ηδονές τις χόρταινα με το κορμί σου το άγιο
μα…..αλίμονό μου……το φευγιό, φωτίζανε οι δείχτες!!!!!
18/07/2016
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
