| |
Σε τούτες τις μέρες,που περνούν.
Αδιάφορα...Αμετανόητα...
όλες μες τη δίνη του πόνου,
της δειλίας πίνοντας το νερό,το γλυφό.
Κι ο κισσός του απέναντι τοίχου
ανέκφραστα απλώνεται,μη λογαριάζοντας
τ'ουρανού το μαύρο,το λιοπύρι το σκληρό
με στόχο μόνο τ'απομεινάρια να πνίξει.
Και τα στάχυα,κομμένα
τη φωτιά προσμένουν,
που πνίγει τ' αθώα κι ανέμελα
του ζεστού θέρους.
Κι όμως,στενά είναι τα όρια
μέσα σε τούτες 'δώ τις γραμμές.
και να που η απραξία στην επιθυμία
έγινε σμήνος κωδίκων.
Κωδίκων ανείπωτων,
μπρος το επιθυμητό
που εμμονή κατέληξαν
και παγώνουν τις στιγμές εκείνες.
17/07/2016
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
