| |
| | ~* Αλάργεψες *~ |  | | | Απ' τη διώρυγα, του τριγώνου τη σκιά, για έν' αστέρι που καθότανε στη πρύμνη, κρατώντας το τιμόνι στ' ανοιχτά και καρτερόψυχα σμιλεύω την ευθύνη | | |
[align=left][B][I]
. . *~* Αλάργεψες *~*
Τ' αστέρια έλκουν τη ψυχή
κι ο τροβαδούρος αδιόρατα εικάζει,
στη παραζάλη ένα κλάμα από βιολί
ερωτικά το πάθος ανεβάζει,
προς το στερέωμα, του Πλάτωνα η αιχμή
που στους αιώνες, ίδιο μένει το μαράζι
και ταυτισμένος, πιάνει πάλι την αρχή,
μέσα στο χάος, ένας άναρχος φαντάζει !
Προς τα που πάει,
δίχως πυξίδα και πανιά ;
Και που θα προσεγγίσει ;
Είναι της θάλασσας τα κύματα βουνά
κι ο ουρανός δεν λέει να καθαρίσει.
Κι ένας θνητός που ξεψυχά,
ίσως (μια) αχτίδα να του δώσει
κάποια λύση !
Πάλι κουπί τραβά μες το βοριά
για να ξεφύγει,
Απ' τη διώρυγα, του τριγώνου
τη σκιά,
για έν' αστέρι που καθότανε
στη πρύμνη,
κρατώντας το τιμόνι στ' ανοιχτά
και καρτερόψυχα σμιλεύω την ευθύνη !
"Αλάργεψες"
και απορώ με την επιμονή σου,
που μου ξανά φερες το χαμόγελο
στη σκέψη,
και ξαφνιάστηκα !
Χαμένος ταξιδεύω αγναντερά,
και η εντύπωση, μου 'λεγε πως ξεχάστηκα.
Ίσως με πιάσει κάνας καιρός,
ίσως και κάνα μπουρίνι,
μη μου λες για χάρτη, στη φθορά,
ας πάει ... όπως η κιβωτός,
δίχως τιμόνι, ο καιρός διευθύνει,
όπως και στην Ιθάκη έφθασε,
ο Οδυσσέας ναυαγός,
για την αγάπη του, που είχε αναμμένο καμίνι !
. . . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
