| |
Με καθε τροπο παλεψα κοντρα στση γης τσ΄ανεμους να σε ξεχασω κι΄ομως αυτοι με σπρωξανε κοντα σου
κι ο λιβας ο ξερος βοριας που ρχεται απο το νοτο στο περασμα του που κεντα ολης τση γης τη πλαση
φαντασου εδροσερεψε σαν σιμωσε κοντα σου γιατι ραχατι ερωντικο βρηκε στην αγκαλια σου
και επηρε την αποφαση να μη ξαναλαργαρει σε ερημους και ξεροτοπους να καψαλοβοργιζει
εστεσε κοντρα με τα με και το κρυγιο αγερι εστεσε μπετι του ντουνια για να σε καμει ταιρι
κι υστερα σιμωσε ο χιονας και μαχη εβαλε ντου με αστραπες και με βροντες στο δερμα το χιονατο
στα κοκκινα τα χειλη σου τα δροσερα εστεθη κι΄εριξε χιονι νεφαλα του λιβα να μισεψει
εκαμε μπορες και χιονια για να τον καταστρεψει εφτιαξε δακρυ του σεβντα πανω στα μαγουλο σου
κι υστερα εγινη ποταμος για να τον καταβρεξει λιοπυρι εγινη ο σεβντας απο τη μια τη σου μπαντα
και η αλλη κρυο και βοργιας και χιονια απο κορφαλια και πεφτουνε στο πολεμο του ερωντα κεφαλια
ομως η ανοιξη η γλυκια που σε ποκαμαρωνει ανθη και ροδα γιασεμια απανω σου φυτρωνει
φευγει ο λιβας χανεται σε ερημους και στη καψα φευγει ο χιονιας σε συννεφα και σε ψηλα κορφαλια
ανακωχη εκαμανε στσ ανοιξης το χαμπερι και εβγαλανε απ΄τη σκεψη ντος πως θα σε καμουν ταιρι
και εγω δεντρι που χει ο χιονιας και η καψα βολοδυρει και εχει του κοσμου τα κακα πανω στη γης παρτυρει
σε βλεπω κι ομως δε μπορω μικρη μου να σαγγιξω σκιας με τσι κλωνους τσι φτενους τσι ανεμοδαρμενους
ομως μου φτανει μου εζησα ανεμων την αμαχη κι εδειρε η καψα κι ο χιονιας την εδικη μου ραχη
ενιωσα ρίγος που τη μια και κάψα που την άλλη
για ένα λουλούδι που ποτέ , δε μέλλει να μυρίσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
