| |
Περπατούσα στο δρόμο, γύρω στις 6 το πρωί, πηγαίνοντας να αγοράσω καινούργιο καπνό. Αδιεξοδικός, αδιεξοδικός, αδιεξοδικός.. φώναζα μέσα μου. Μου είχα βρει το τέλειο επίθετο. Αυτό ήμουν και το ήξερα.
Κάμποσα χρόνια μετά, κάμποση φθορά ακόμα, κάμποση τριβή με τους ανθρώπους, κάμποσα δάκρια και αίματα στάζουν απ' τις πληγές στο πρόσωπό μου. Μένω εκτοπισμένος σε μια γωνιά του κόσμου ξέροντας πως οι πληγές μου δε θα κλείσουν μέχρι να πεθάνω, ξέροντας πως θα ζήσω για πάντα μ' αυτές τις ουλές στο πρόσωπό μου.
Είναι οδυνηρό να ξέρεις πως έχεις ζήσει και πως εκτός απροόπτου θα περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου στη μαναξιά, περιορισμένος στο ζεστό κλουβί του εαυτού σου. Ξέροντας πως κάθετι που υπάρχει εκεί έξω, είναι ένας θάνατος, μια αυταπάτη. Ξέροντας πως δε μπορείς να διεκδικήσεις τίποτα παραπάνω από λιγες γαλήνιες στιγμές με τον εαυτό σου.
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή έξω από μένα. Έξω απ'το γαμημένο εαυτό μου. Γνώρισα ανθρώπους μα ήταν όλοι ή σχεδόν όλοι, παρανοικοί ή μαλάκες. Κανείς δεν υπάρχει εκεί για να δώσει. Μπορεί να σε σκοτώσουν για την πιο ασήμαντη αφορμή. Καρφί δεν τους καίγεται αν εσύ λιμοκτονείς. Αν εσύ έχεις χάσει την ψυχή σου ή νιώθεις σκατά. Δε θα χάσουν την ευκαρία να στίψουν το μαχαίρι στην πληγή. Δε θα χάσουν την ευκαιρία να σε γαμήσουν ολοκληρωτικά.
Μπορεί να φταιει και το είδος μας. Είμαστε υπερβολικά εγωιστές. Όλοι. Αλλά οι περισσότεροι είναι μόνο αυτό και τίποτα άλλο. Ζώντας με ανθρώπους, βλέποντας τους να εκδηλώνουν αυτό που έχουν για ζωή οπουδήποτε, ζώντας με γυναίκες, πίνοντας και προσπαθώντας να ξεμπλέξω απ όλα, ανακάλυψα την παράνοια του είδους μας, αυτόν τον ήπιο κανιβαλισμό που μου γαμάει τα νεύρα.
Καμιά σωτηρία δε φαίνεται να υπάρχει. Καμιά διέξοδος, κανένα φως. Μπορείς να μείνεις στο σπίτι μόνος, γράφοντας και πίνοντας , πίνοντας ξανά και ξανά, μπύρες, ουίσκι, ότι υπάρχει, καστρέφωντας σιγά σιγά ότι έχει απομείνει από σένα. Ανάμεσα στη παράνοια των άλλων και τη δικιά σου, διάλεξε τη δικιά σου. Σκούπισε τις πληγές σου, πιές και γράψε. Προσπάθησε για τις ελάχιστες στιγμές γαλήνης, προσπάθησε να σώσεις τον εαυτό σου απ' το πλήθος, απ ' τις γυναίκες. Μπορούν να σε καταστρέψουν. Πολύ περισσότερο απ' το αλκοόλ ή το τσιγάρο.
Και όσο περνούν τα χρόνια, τα αδιέξοδά μου, γίνονται όλο εντονότερα, το επίθετο που μου κόλλησα τότε, είναι όλο και πιο δικό μου. Ο πόνος είναι πιο ήπιος αλλά και πιο δυνατός. Δυναμώνει αλλά είμαι πΙΟ έτοιμος.
Μου καίει το λαιμό και τα πνευμόνια, σα να καπνίζω από εξάτμιση αυτοκινήτου.
Η λύση σε όλα αυτά, θα ναι οριστική, θα ρθει απροσδόκητα ελπίζω, ενώ κοιμάμαι.
Χωμένος σε μια λακούβα, με το χώμα πάνω μου, με το νευρικό μου σύστημα και την καρδιά μου να χουν διακόψει κάθε λειτουργία...
Μέχρι τότε θα καθαρίζω τις ουλές στο πρόσωπό μου,
θα σκουπίζω το βρώμικο αίμα μου,
ελπίζοντας σε λίγες στιγμές συμφωνίας με τον εαυτό μου
και το σύμπαν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
