stixoi.info: Χωρίς είδωλο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Χωρίς είδωλο

Σηκώθηκα το πρωινό και πήγα στο καθρέφτη
και μια φωνή μου φώναξε ‘’Ρε της ψυχής σου κλέφτη
ακόμα ονειρεύεσαι πως η ζωή σου ανήκει
τροφή τη κατασπάραξαν της κόλασης οι λύκοι’’.

Έζησα όλες τις στιγμές σαν της βροχής τις στάλες
τις μπόρες σαν περίμενα για να μου φέρουν κι άλλες
και τι λοιπόν κατάφερα, να θέλω καταιγίδες
του τέρατος που αγάπησα να πέσω στις παγίδες.

Τη φύλακή μου στόλισα με ψεύτικες εικόνες
με όνειρα και ψέματα με του μυαλού μου πόρνες
σαν πλοίο ακυβέρνητο δαιμονισμένοι αγέρες
τιμόνι εγώ το άφησα να πέσω θε στις ξέρες.

Κοιτάχτηκα λοιπόν ξανά και είδα το κενό μου
δε γίνεται είμαι ζωντανός να βλέπω το χαμό μου
με δύναμη κοπάνησα το άχρηστο το τζάμι
και έβαλα στο όπλο μου μια σφαίρα στη θαλάμη.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Άηχος 31-07-2016 @ 09:14	Ουσιώδες, με βαθύ νόημα και πολύ ωραίο!
ΛΥΔΙΑ_Θ 31-07-2016 @ 09:52	::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
rania.foka@yahoo.co.uk 31-07-2016 @ 10:40	::up.:: ::up.:: ::rock.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ 31-07-2016 @ 14:04	Εξοχο- εξοχο με μεγαλο νοημα, χιλια μπραβο. ::love.:: ::love.:: ::love.::
Κων/νος Ντζ 31-07-2016 @ 15:36	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
d.kapa 31-07-2016 @ 22:18	::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο