| |
[align=center]
Κοιτάζω την Θάλασσα το απέραντο με συνεπαίρνει
Δεν υπάρχουν φραγμοί.
Οι δρόμοι δεν τελειώνουν
Χρυσίζει ο ορίζοντας στον ερχομό του Φαέθοντα
Ο καφές σκέτος ακόμα περιμένω την ελπίδα
Έρχεται σαν κουρασμένη σκέψη
Αν ήταν πουλί πριν το απόβραδο
Θα έδιωχνε τον φόβο της νύχτας.
Η ψυχή μου εγκλωβισμένη σε μια έντονη φουρτούνα .
Πολλές φορές όλα τα βλέπει μέσα από πούσι.
Χρόνια και χρόνια αφήνομε στην μονοτονία και την θλίψη.
Τα χρώματα έχουν μετακομίσει από γύρο μου.
Ένας απλός ικέτης της ζωής προσπαθώ να βγάλω ένα χαμόγελο.
Γράφω γιατί ίσως έτσι καταλαβαίνω τον εαυτό μου .
Προσπαθώ να πάρω το μυαλό μου από το παρελθόν .
Ματισμένοι κάβοι μ’ έχουν δεμένο.
Θέλω να ζήσω το τώρα .
Ποτέ δεν είναι αργά.
Να καταργήσω ορισμένα κλισέ να δω τα πράγματα όπως είναι, όπως έρχονται.
Ο φόβος της νύχτας πάντα υπάρχει.
Οι επιλογές γυμνωμένες δεν κυκλοφορούν
Η σκέψη μόνη της τραντάζει την μοναξιά.
Μεγαλώνουν οι σκιές στο νου.
Τραβάς τα κλινοσκεπάσματα ξορκίζεις το πνεύμα που καρτερεί τον ήλιο να βεβαιώσει την ύπαρξη.
Ναι ζούμε και σήμερα .....
την Καλημέρα μου .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
