| |
Κάνω πράγματα που μισώ,
για να σκοτώσω την σκέψη σου.
Κάνω πως και πάλι ζω,
δίχως ν'ακούω ούτε μια λέξη σου.
Μα το βλέμμα μου ουρλιάζει,
γιατί την θέα σου αγάπησε.
Η καρδιά απελπισία στάζει..
και η λογική με παράτησε.
Απ' το μυαλό μου δεν γίνεται να φύγεις.
Αν και με απρόσωπα μακριά με πνίγεις.
Την σκιά σου αγκαλιάζω στα σκοτάδια.
Κι επιβιώνω με φαντάσματα- χάδια.
Το σύμπαν μαλώνω και το πολιορκώ.
Γιατί κοιμάται κι εγώ για σένα πονώ.
Ξεκουμπίσου απ' του εκεί τ' αδιάφορα.
Κι έλα εδώ να ζήσουμε παράφορα.
Με το πιόνι της μοναξιάς,
κερδίζω παρτίδες του "μαζί ".
Μέσα μου φυσάει βοριάς..
και το στίγμα σου με απειλεί.
Κάνω πως μπροστά πηγαίνω,
μα τα βήματα στάσιμα μένουν.
Κάνω πως τα καταφέρνω,
οι ρόλοι υποκρισίας σφιχτά με δένουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
