| |
Ηθελα να` χω ενα ασπρο αλογο
Δικο μου, καταδικο μου
Ν` ανεβαινα στη ραχη του και να τρεχω
Σε λιβαδια με πρασινο χορταρι
Θα τ` αγαπουσα, θα το φροντιζα,
θα του μιλουσα, θα το χαιδευα
θα του εβαζα μια χαντρα θαλασσια
Και θα χανομουν
Μακρια απο οτι λογιζεται ανθρωπινο
Θα χανομουν στην ελευθερια
Θα καλπαζαμε σε κοιλαδες, σε βουνα
σε ποταμια.
Θα εκανα σταση και θα κολυμπουσα
γυμνη
Ηθελα να φευγω με τον Αχιλλεα μου
Ετσι θα το βαφτιζα
Θα ζουσα ζωη, παραδεισενια
Μαζευοντας αγριολουλουδα
Θα ξαπλωνα στο γρασιδι
Και θα κοιταγα το Θεο
Θα χαζευα τα διαβαταρικα πουλια
Τις μελλισουλες, τις πεταλουδες
τις λιβελουλες, τις πασχαλιτσες
Θα μυριζα το χορταρι, θα κυλιομουν
σ` αυτο σαν μικρο παιδι
Νερο θα επινα στα ποταμια
πλατσουριζοντας
Ποσο ηθελα, να εχω ενα ασπρο αλογο
Να καλπαζω στα ηλιοβασιλεματα
Τα βραδια, να μιλω στο φεγγαρι
Μακρια απο ανθρωπους, πολιτειες
και φωτα
Ηθελα να` χω φτερα, να` μουν πουλι
Ηθελα....ηθελα....ηθελα...
Ειν η ζωη αποχωρισμος
Οσα δε φτανει ο λογισμος
στα εσωψυχα μου κρυβω
βαρυς αβασταχτος καημος
θελω τοσο, να φυγω
Οσα δε φτανει ο λογισμος
γεματη ειν η ψυχη μου
ο δρομος μου ειναι κλειστος
μοναχη, η υπαρξη μου
Οσα δε φτανει ο λογισμος
να τα` παιρνε το κυμα
απο αγαπη ειμαι φτωχος
κι ειναι μεγα λο κριμα
Οσα δε φτανει ο λογισμος
καρδια μου, τη παιδευουν
ειναι η ζωη αποχωρισμος
μονα, πουλια που φευγουν
Οσα δε φτανει ο λογισμος
τα φυλλοκαρδια καινε
βαρυς, ατελειωτος καημος
θλιμμενα, ματια κλαινε
Οσα δε φτανει ο λογισμος
φορτιο, η αγαπη
για οποιον βαδιζει μοναχος
σε λαθος μονοπατι
Η εμπνευση απο ενα παλιο τραγουδι
του Γιαννη Πουλοπουλου, που μου
αρεσει πολυ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
