| |
Ελα
να με σκεπάσεις απόψε
που τα όνειρα πέφτουν στη γη
από ένα μακρινό σύμπαν
σαν πευκοβελονες
ελα τωρα που χω ακομα
τα ματια μου
για να δω τη μορφη σου
να σκιζει το σκοταδι
ζωγραφιζοντας το ανάγλυφο
του φωτος
κι εγω σαν τυφλος προσκυνητης
διαβαζω τις γραμμες σου
και κλαιω
για ολα αυτα που θα ρθουν
και θα με πονεσουν
γιατι η ζωη μου δε θα χαρασσεται
απο σενα
και η βροχη στο τζαμι
δε θα στεγνωνει
δεν ειναι αρκετος πια ο ηλιος
για μια καρδια που ραγισε
στη σιωπη.
Αναστεναζω
κι ηχει η ανασα μου στα περατα
του κοσμου
μια ψυχη που σφαδαζει
ακουγεται στο συμπαν ολακερο
και καθε κομματι γης θρηνει
κι ο ουρανος αστραφτει.
Ελα
σκεπασε με , με το κορμι σου
να φυλαξω λιγα λεπτα
ζεστασιας
για τις νυχτες που θα κρυωνω
και δε θα υπαρχει καπου κοντα
η μυρωδια σου
να με παρηγορησει
ελα
κι αφεσου γυμνος στα δακρυα μου
να σου πλυνουν την ψυχη
κι αλωβητος πια
ν αφεθεις στ ονειρο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
