| |
Της νυχτερίδας τα φτερά τη νύχτα κομματιάζουν,
προτού σου πω το "σ' αγαπώ" με πέτυχε η βολή σου
Τα μάτια σου τα ηδονικά Παράδεισο μου τάζουν
καθώς με κλείνεις αγκαλιά στο απόρθητο κελί σου
Στου ορίζοντά σου τ' ανοιχτά το σύννεφο είναι γκρίζο
και το σκαρί που αγκομαχά κύμα το καταπίνει
"δικιά μου" είπες θα γινείς, μα ακόμα δεν σε ορίζω
και μ' αιχμαλώτισε ξανά, ποτό και...νικοτίνη!!!!!
Κράδαινα ξίφη και σπαθιά στου έρωτα τη μάχη
κι άνοιγα κάστρα να κρυφτεί στον κίνδυνο η φυλή μου
όμως σε πήραν δούλη τους στην όαση Φελάχοι
και καταπίνεις τους καημούς στα βάθη της ερήμου
Της νυχτερίδας τα φτερά, σαν σαϊτιές πετάνε
και σε οδηγούνε σε φωλιές που έρωτες τις τυλίγουν
τ' αγόρια που κορόιδευες, με λύπη σε κοιτάνε
που ντύθηκες τη λησμονιά και δάκρυα σε πνίγουν!!!!!!
9/8/2016
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
