| |
Λίγη χρυσόσκονη στην άκρη του κλαδιού
να, κάποιος μάγος σεργιανά
εκεί που ο βοριάς περνά κι όλα τα σέρνει
σα γέρος όλα τα τραβά κι όλα τα παίρνει
κι ανακατεύει τα μαλλιά των κοριτσιών
και γυροφέρνει
και την καρδιά τους που κτυπά αναστατώνει
κι ο μάγος έρχεται μετά και τα μαλώνει
κι οι δυο τους έρχονται μαζί.
Είναι ο αγέρας που φυσά και την σηκώνει
κι όλη τριγύρω τη σκορπά
στριφογυρίζει πιο ψηλά όταν νυχτώνει
δε θέλω πια να ξαναδώ αυτή τη σκόνη
πάνω στα τσίνορα και μες τις ρεματιές
μήτε να κάθεται στη γη.
Πέρα στην πόλη των αστών τα πήραν όλα
από τα λόγια της σιωπής δε έχω κάτι να πω
πέρα στην πόλη των αστών τα είπαν όλα.
Κι ούτε στα μάτια σου δε θα θελα να δω
αυτή τη σκόνη.
Για να μην μοιάσουνε νεκρά τα μεσημέρια
για ν’ ακουστούν πάλι φωνές μέσα σε τούτη την αυλή
γυάλινους βόλους που τους παίζαμε παιδιά
θα σου αδειάσω στην ποδιά με τα δυο χέρια
σε κάθε βόλο χωριστά δες πως περνά όλο το φως
να δεις την άλλη ομορφιά που χουν τα μάτια που αγαπούν
όλα τα ξέρει η καρδιά και τα γνωρίζει
και με τον τρόπο π’ ακουμπάς σ’ αναγνωρίζει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
