| |
τώρα μπροστά μου μιά ματωμένη σημαία
κι ένα πουκάμισό σου πληγωμένο
ήρθες στου ύπνου τ'αποκάρωμα παρέα
της ερημιάς βλέμα αγαπημένο
οι μέρες μου τον πόνο σου μετράνε
κι οι νύχτες μου αγροικούν την απαντοχή σου
περνούνε και στα χέρια τους κρατάνε
ρόδο ανοιχτό την απέραντη ψυχή σου
για δές με χίλια μάτια δές πως σε κοιτώ
εσύ τόσο μεγαλος κι εγώ μηδαμινός
κάλλιο τον ύστερνο μου λόγο να σου πώ
παρά να σέρνομαι μακρυά σου αδερφός
και όμως μ'εγκώμια λέω να σε υμνήσω
παίρνω χρώμα απ'το αίμα στάχτη απ'τη φωτιά σου
με τη φωνή σου έρχομαι να τραγουδήσω
σκοτάδια δρασκελώντας να τραγουδήσω την καρδιά σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
