| |
Κι αν ζούμε χωριστά,
σού τραγουδώ, σού τραγουδώ,
στης γης τη σιγαλιά
για την αγάπη.
Με βλέφαρα κλειστά,
μπορώ και πάλι να σε δω,
φωτογραφία παλιά
μες στο ντουλάπι.
Ω, θα μ’ αγαπάς,
όσο κι εγώ θα σ’ αγαπώ,
θα μ’ έχεις στην καρδιά
κι αυτό μού φτάνει.
Πως έχεις παντρευτεί
–θα λένε– μ’ άλλονε, μα εγώ,
εγώ θα ξέρω πως
έχεις πεθάνει…
Κι αν τ’ άστρα είναι σβηστά,
φέγγει το φως σου στην οδό
και μού ’χεις αγκαλιά
τα μπράτσα λάσο.
Σχεδόν ψιθυριστά,
κάνω να πω: «Δεν είσαι εδώ»,
με πνίγεις στα φιλιά
για να σωπάσω.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
