| |
Η ΔΑΣΚΑΛΑ
Ήτανε λέει εύκολη, της άρεσαν οι άντρες,
ήταν στο κομπολόι της, σαν μετρημένες χάντρες,
όλοι εκεί στη γειτονιά,ξέρανε το Λιτσάκι,
ψηλή, ξανθιά, και λυγερή, ωραίο γυναικάκι,
ήθελε τα αρσενικά, σαν κλείναν τα δεκάξη,
να τα διδάσκει έρωτα, να τάχει σε μιά τάξη,
δεν άφηνε κανένανε ποτέ να της ξεφύγει,
τους έπαιρνε την παρθενιά,τους προκαλούσε ρίγη,
κι όταν ακόμα έκαναν κάποια στιγμή οικογένεια,
δεν έβαζε κανένανε ποτέ της σε δυσμένεια,
το θεωρούσε φυσικό, δικαίωμα δικό της,
αφού ήταν η δασκάλα τους, νάχει το μερτικό της,
κάποτε όμως γέρασε κανείς πιά δεν ζυγώνει,
όλοι την αποφεύγουνε, κι αυτό τηνε πληγώνει,
κάποιο πρωί την βρήκανε,νεκρή μες στο κρεβάτι,
δυό λόγια σε λευκό χαρτί, έτσι για το γινάτι,
έφυγε για δεν άντεχε, του χρόνου τα σημάδια,
της έλειπαν τ΄αγόρια της, και τάντρικά τους χάδια.....
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
