| Ένα φεγγάρι, κόκκινο τόσο, πώς με μελαγχολεί,
θα ταξιδέψω πέρα απ’ τον ήλιο και την ανατολή.
Μπορεί, ποιος ξέρει, να ’ναι στο δρόμο κι άλλοι άνθρωποι, πολλοί,
να ταξιδεύουν μαζί με μένα στο κόκκινο χαλί.
Μπορεί, μια μπάντα νότες να παίζει, μια μελωδία απαλή,
να τιθασεύει, του χωρισμού μας, το τελευταίο φιλί.
Όταν τ’ αστέρια θα στάξουν αίμα, τα τριανταφυλλί,
τότε κι η αγάπη θα σταματήσει να κόβει σαν γυαλί.
Π.Θ.Τουμάσης
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
|