| |
| | ~* Λίγο μελάνι *~ |  | | | Φλέβα, του κόσμου μου δροσιά, του δυόσμου τ' άρωμα σου, που το γυαλί ομόρφυνε, στο θάμπος της ματιάς σου | | |
[align=left][B][I]
*~* Λίγο μελάνι *~*
Πηγή μου, γάργαρο νερό,
κρυστάλλινο των σκέψεων Νεράϊδα,
των λουλουδιών το άρωμα
και των χρωμάτων κόρη !
Ανάσα μες στο δάσος μου
που θέλει να με πνίξει,
στον κόρφο του μες στα πυκνά
κι ανοίγω τα φτερά μου,
εκεί στο "τακουνάκι σου"
βάζω "λίγο μελάνι" και ζωγραφίζω της ζωής
το πιο όμορφο τραγούδι.
Των τροπικών τον άνεμο
στα ματοτσίνορα σου
χαμόγελο της Άνοιξης
μέσα στο καλοκαίρι
κι από τις βλεφαρίδες σου
μια δύναμη ανατέλλει.
Φλέβα, του κόσμου μου δροσιά
του δυόσμου τ' άρωμα σου
που το γυαλί ομόρφυνε,
στο θάμπος της ματιάς σου !
Πως να σταθούν οι σκέψεις μου
π' οργώνουν τη καρδιά (μου) ?
Κι η πένα γίνετε καρφί
βαθύκομη πληγή μου, να ατενίζω τα βυθά,
ανάρμοστα και φάλτσα
κι ανακατεύω τ' άυλα,
σβώλος στη πέρα χώρα
μίας ανάσας διάσελο, μίας στιγμής αντίο.
. . . . *~* Nikos D. Stoforos *~*
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
monajia
23-08-2016 @ 08:49 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | annadrak
23-08-2016 @ 11:46 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
