| |
Στέκουν στην άκρη τα όνειρα μου
σαν λουλούδια μαραμένα.
Είν΄ η αγάπη σου και όσα του
έρωτα μου ΄πες λόγια ξεχασμένα.
Τι η ψυχή μου να βαστάζει,
για ποιόν πόνο φάρμακο
στην ανοιχτή πληγή μου
γιατρικό να βρει να στάξει.
Τώρα που έφυγες εσύ
όλα ένα τοπίο γκρίζο, σκοτεινό,
μόνο το λάθος που σ αγάπησα
φέγγει μοναχό.
Σε ποιόν να πιστέψω
και πώς να αντέξω
τώρα που έφυγες εσύ ;
Αχ και να γυρνούσε
ο χρόνος πάλι απ΄την αρχή.
Να μην φοβάμαι το σκοτάδι,
να έχω εσένα αγγαλιά μου
και όχι την σιωπή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
