| |
| | ~* Ορίζοντας βουβός *~ |  | | | Αν θες τραγούδησε, κατ' απ᾿ τον ήλιο, οι νότες (σου), εδώ είναι σταθμός, το πέρασμα (σου) λαξευμένο και ύμνος κι ένας κατ' επανάληψιν ουρανός, που πάλλεται στο νυν, ο αιώνιος ύπνος | | |
[align=left][B][I]
. *~* Ορίζοντας βουβός *~*
Άσπρο μου σύννεφο,
η φωτιά πολλαπλασιάζετε στα στήθια μου
καίγοντας μου, ολοσχερώς το "τώρα"
κι ο καπνός σκεπάζει τον ύπνο μου
όπου η παθογένεια, φρενάρει του χρόνου την ώρα.
Εκεί που η ζωή,
μας ένωνε, με κρίκους
και τα φυτά σου όλα, γεμάτα με ανθούς
έδεναν της ανθρωπιάς (σου) τον μόχθο,
σε αλογάριαστους
κι ατίθασους καιρούς.
Ένας δυσεύρετος παράδεισος κοιμάται
στην άκρη, ο "ορίζοντας βουβός",
Ίσως εκεί να βηματίζεις στο αέναο
κι ένας υπόκωφος ήχος,
βγαίνει στεγνός,
διαμηνύει το άυλο... και στο αόρατο
ο Νους μου μοναχός.
Αν θες τραγούδησε, κατ' απ᾿ τον ήλιο,
οι νότες (σου), εδώ είναι σταθμός,
το πέρασμα (σου) λαξευμένο και ύμνος
κι ένας κατ' επανάληψιν, ουρανός
που πάλλεται στο νυν,
ο αιώνιος ύπνος !
Την συνείδηση, περιπαίζει η ύπαρξη,
φανερώνοντας, το δάκρυ πικρό
κι ανοίγουν οι πνεύμονες της συγκίνησης
κατανοώντας,
πόσο, το ανθρώπινο είναι μικρό.
. . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
monajia
23-08-2016 @ 17:18 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
23-08-2016 @ 20:31 | Ποσο, το ανθρωπινο ειναι μικρο
Απο μονο του σπουδαιο ποιημα, ολο σου κλεβω λεξουλες
σαν καλη μαθητρια......φιλακια. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | annadrak
24-08-2016 @ 08:03 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
