| |
Ιδια γειτονιά μεγαλώσαμε μαζί
πόσο σκληρό που η αγάπη μας πια δε ζει
και σα να μην έφτανε αυτό
τώρα έχω και εχθρό
έναν έρωτα που εσύ τον λες σταθμό
Πίνω κι απόψε κι έχω γίνει χάλια
πάλι κοιτάω από απέναντι με κυάλια
καθώς του δίνεις με πάθος το κορμί σου
κι ας μην πρόλαβα να βγω απ τη ζωή σου
τώρα τα χείλη σου φιλάνε τα δικά του
ξυπνάς το πρωί στην αγκαλιά του
Σε φίλησα πρώτη φορά στα δεκαέξι
και λέγαμε κι οι δυο η αγάπη αυτή θα αντέξει
άραγε λες και με εκείνον τώρα τα ίδια
μήπως τελικά για σένα όλα αυτά είναι παιχνίδια
Πίνω κι απόψε κι έχω γίνει χάλια
πάλι κοιτάω από απέναντι με κυάλια
καθώς του δίνεις με πάθος το κορμί σου
κι ας μην πρόλαβα να βγω απ τη ζωή σου
τώρα τα χείλη σου φιλάνε τα δικά του
ξυπνάς το πρωί στην αγκαλιά του
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
