| |
Νέων ονειρων καταιγίδα
σα ρεύμα αγάπης κι ηδονής
με ρίγος σύγκορμο λεπίδα
πρώτο μήνυμα απαντοχής
Πιο δύσκολη κάθε μιά νυχτιά
πίκρα μαβιά σα νοσταλγία
βασανισμένη δίψα και φωτιά
κι ο καημός μου σ'αλχημεία
Φωνές φωνές της αγωνίας
ξεχύνονται στα σκοτεινά
και ψίθυροι αγνοί λατρείας
ακούγονται μέχρι αργά
Του πλάνου χαμογέλιου φώς
μέρα και νύχτα πάντα ανατολή
ονειρεύεται κι απόψε ο κρύος ουρανός
με μισόκλειστα τα μάτια ως την αυγή
Της αερένιας σου ομορφιάς
εκστατικό το χρώμα
μάλαμα στεφάνι της απανεμιάς
που το φιλί του λείπει ακομα
Του πόθου μου αυγερινέ
το βλέμα πίσω δεν θα το γυρίσω
φτάνω,να πλέκωμαι μαζί με σέ
να σε δώ να σ'άντικρύσω
Σε μιάν αγάπη σέρνονται του ύπνου μου οι δρόμοι
στρωτοί δεν είναι μα ούτε βλέπω σταυροδρόμι
ακολουθώ το θάμα ,μένω καρφωμένος στη γραμμή
με γαλήνη φτάνει το πρωΐ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
