| |
| | Τα μάτια κλείνω |  | | | Το λατρεύω αυτό το ποίημα... | | |
Όσων τα όνειρα έχουν εξαφανιστεί
Αστέρια έχουν γενεί
Στου ουρανού τη κλίνη
Κοπέλα ανάβει το καντήλι.
Τα μάτια κλείνω, με μια γλυκιά μουσική
Να με συνοδεύει, καθώς η ψυχή μου κοιμάται
Στα έγκατα του ονείρου και της οδύνης
Της ζωής μου τις πόρτες άγγελε κλείνεις.
Το νυφικό μου κρεβάτι με αίματα βαμμένο
Ένα μήνυμα στο τοίχο γραμμένο
«Όσοι αγάπησαν, ποτέ δεν θα ξεχάσουν
όσους φόβους πάλεψαν να ξεπεράσουν».
Τα μάτια κλείνω, ο παλμός που δυναμώνει
Το αίμα μου, εκεί υπόγεια, παγώνει
Οι άγγελοι με λύρες τραγουδούν
Απ' το χέρι με παίρνουν και με οδηγούν.
Τα ξανθά σου μαλλιά, ίδια με αρχαγγέλου
Μυρίζουν όμορφα, σαν φρεσκοπλυμένο σώμα αγγέλου.
Το σώμα σου, πεντακάθαρο και γλυκό
Σαν μελιού άρωμα μεθυστικό.
Τα μάτια κλείνω, κι χαμογελάω
Ένα φως εκτυφλωτικό κοιτάω
Χιλιάδες χαμένες αγάπες που χαμογελούν
Με φωτεινά γαλάζια μάτια με στολίζουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή... | | | |
|
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
07-06-2006 | Αν και με κλειστα μάτια περιγράφεις ωραία πράγματα.Ξέρεις να ονειρεύεσαι. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
