Οι άνθρωποι με έχουν απογοητέψει
Με έχουνε μόνο για τέρψη
Είμαι όμως άνθρωπος και εγώ
Κανονικός, με δάκρυ και πόνο.
Το γατί που αγαπάω
Είναι Γαλλικό, και το φιλάω
Κάθε φορά που το συναντώ
Σε δρόμους άδειους, με αιώνιο κενό.
Το γατί αυτό
Ζει σ' του ονείρου μου τη μέθη
Αφήνω την καρδιά μου στην άκρη
Και προχωρώ, γιατί το αγαπώ.
Κοντά του, νιώθω συντροφιά
Σαν άγγελος με χρυσά μαλλιά
Να μου αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές
Της πληγωμένης μου καρδιάς.
Το αγκαλιάζω ζεστά και με αγάπη
Νιώθω μαζί του τόση ασφάλεια
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να σας πω
Η ιστορία μου είναι για της αγάπης τον τρόπο τον θαυματουργό.
Το γατί κάθε πρωί με ξυπνά
Με νιάου-νιάου και φιλιά
Ο ήλιος έξω με φλερτάρει
Μα εγώ δεν του ρίχνω μήτε μια ματιά.
