| |
| | ~* Άνεμος έγινα *~ |  | | | Μ' αγγίζουν αισθητά οι προσδοκίες και γεύομαι τ' άρωμα σου, ζωντανά, της ύπαρξης σου, με χαϊδεύουν νοσταλγίες κι ο χρόνος, ερεθίσματα χτυπά | | |
[align=left][B][I]
. . *~* Άνεμος έγινα *~*
Έλα να κυλιστούμε στη βροχή,
εκεί που αναδύεται το ουράνιο τόξο
αισθητά ν' αλμυρίσουν οι καιροί
κι από την έλξη, ν' ανεβούμε στο θόλο.
Θέλεις αγάπης αγέρα,
καυτό μου σύννεφο,
σαλεύω τη φύση που μέσα σου ζω,
να επαφίεσαι, στου πόθου μου τη φλόγα
κι εγώ τα μάτια σου,
να κάνω φυλαχτό !
Επάνω στις καμπύλες των χρωμάτων
ακούσματα με ήχους των πουλιών,
άγραφες νότες, ηδονές των κυμάτων,
υγρό μου όνειρο,
το πάθος, τ' αλμυρό.
Μ' αγγίζουν αισθητά οι προσδοκίες
και γεύομαι τ' άρωμα σου, ζωντανά,
της ύπαρξης σου,
με χαϊδεύουν νοσταλγίες
κι ο χρόνος, ερεθίσματα χτυπά !
"Άνεμος έγινα", τη φλόγα γυροφέρνω
τα χείλη σου να νιώσω τα υγρά,
στο στεναγμό σου, να σμίξω
υποφέρω,
μια θλίψη άνυδρη, να βρέξω με δροσιά.
Αύρα της θάλασσας,
του πόθου αμμουδιά.
. * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
