| |
Θα'θελα να γράψω ένα ποίημα για το πώς
φαίνονται οι πολυκατοικίες στο φως του φεγγαριού,
πώς οι ακτίνες ομορφαίνουν ακόμα και το τσιμέντο,
πώς η λάμψη του κυνηγάει το ψεύτικο, κίτρινο φως και χάνεται,
ξέρεις, ένα ποίημα- δέκα στίχους μόνο- για τα δάχτυλά σου,
αν μπορούσα να σκαρώσω δέκα στίχους θα ήταν γι' αυτό.
Θα'θελα να γράψω ένα ποίημα γεμάτο βροχή και βιαστικά φύλλα,
που να σφυρίζει σαν άνεμος του Νοέμβρη
και ν' ακούγεται σαν τη φωνή σου,
να κατρακυλάει και να υψώνεται σαν χαρταετός,
ξέρεις, ένα ποίημα φωτισμένο από αναπτήρες και φανάρια,
τέσσερις νότες όλο κι όλο, σαν νανούρισμα.
Θα'θελα να γράψω ένα ποίημα που να χωράει όλα τα Σάββατα
και να κρατάει όσο ένα παραμύθι χωρίς πριγκίπισσες και δράκους
" Μια φορά κι έναν καιρό..."
ήθελα, ξέρεις να γράψω ένα ποίημα
όμως
οι λέξεις
δεν είναι
εδώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
