| |
Χαρά που σε λύπη μου γύρισε
Κι ένα δάκρυ απ' τα μάτια μου κύλησε
Ήταν η φυγή σου
Ήσουν τύπος που ποτέ δεν έδινε
Την καρδιά του κι έτσι τώρα έμεινε
Ανοιχτή η πληγή σου
Σαν βιβλίο που στο ράφι δεν χωράει
Σαν το μέλλον που δειλά πίσω κοιτάει
Σαν τον άστεγο που τροφή συχνά ζητάει...τώρα ζω
Σαν μια βρύση που νερό π.λέον δεν βγάζει
Σαν αθώος που ο δικαστής δικάζει
Σαν παιδάκι στο σκοτάδι που τρομάζει...είμαι εγώ
Με σένα μόνο ήθελα να ζήσω
Σε μονοπάτια ερωτικά να βαδίσω
Όλα πήγαν στράφι
Μέλλον, όνειρα και ουτοπία
Από λάθος σου χάσαν την ουσία
Όλα γίναν στάχτη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
