| |
Σαν πλανευτούν τα μάτια μου μες στον βαθύ σου αιθέρα
Και με καλέσει ο ίσκιος τους στο λογισμό σου πίσω
θα Σκύβω ακέριος μες στο φώς ,που φέγγεις την ημέρα
Τη ποθητή μορφή σου στο σώμα μου να καθρεφτίσω
σαν κρίνο κρύο μέτωπο δροσιά που κρουσταλλιάζει
Σε ανέμους μέσα καφτερούς σε πάγο,σε βροχή
Απο τη φτέρνα ως τη κορφή θα μ' αναγαλλιάζει
Βαθιά μου θρέφει δύναμη και αγάπη περισσή
Γλυκύτατες φωνές παντού το μυαλό μου πλημμυρούνε
Κι απ' τη δύση ως την ανατολή γελούν οι ουρανοί
Όμορφα λόγια μέσα μου σαν όνειρο αντηχούνε
Και η ζωή μου ολόβολη με κάθε ανθό ανθεί
Γλυκά στάζει το δάκρυ,του καυμού μου μυστικά
του είναι μου ολα απορούνε,μα δεν τ’αγγίζω
Τόσο γαλήνια έρχεται τ' αφήνω να κυλά
νάχω αφορμή τον έρωτα να σου ιστορίζω
Μπροστά σου στέκω ολάκερος το φώς σου με τυλίγει
Κι όλο χτυπάει τα σπλάχνα μου αβάσταχτος παλμός
Μαντεύω τη λαχτάρα, αιφνίδια μέσα μου ανοίγει
Κρυφή με ζώνει νόηση και η καρδιά μου ....τρανταγμός
δεν φεύγω πια απο σιμά σου δεν το έχω για σκοπό
Κι αν κλείσουνε τα βλέφαρα και η ζωή μου δύσει
Κι αν είναι μερτικό μου μακρυά σου για πάντα να χαθώ
πάλι το δρόμο σου η ψυχή μου γαλήνια θα βαδίσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
