| |
Το ποδήλατο τρίζει
στο διάβα του
η ρόδα στραβωμένη χοροπηδά στις λακούβες του δρόμου.
οι κάτοικοι ήσυχοι, καθισμένοι σε παρέες των δύο, τριών κι άλλοτε 6 ατόμων
απολαμβάνουν το τέλος του καλοκαιριού
με το δροσερό του αγέρι
με τα αρώματα του γιασεμιού.
Η γιαγιά έβγαλε για μια νυχτερινή βόλτα την πενηντάχρονη κόρη της
που άσπρισαν τα μαλλιά της νωρίς μα ακόμα μοιάζει παιδί.
Τι κρίμα να μη θυμάμαι πως τη λένε αυτήν την κόρη.
Τη θυμάμαι από παλιά να τη φέρνει η μαμά της στην εκκλησία.
βλέμμα που σε καρφώνει και δε σε αφήνει να κοιτάξεις αλλού.
Πριν λίγα χρόνια η μάνα της της αγόρασε αυτό το μεγάλο ποδήλατο με τις τρεις ρόδες,
τόσο μεγάλο που μοιάζει με άμαξα.
Και την κρατά απ' το χέρι με τέτοια ευλάβεια που δε ξεχωρίζεις ποιος σέρνει την άμαξα και ποιος απολαμβάνει αναπαυτικά τη βόλτα.
Άλογα και καμουτσίκι ένα.
Λίγο παραπέρα, στους κάδους των σκουπιδιών..
μια παρέα γατιών. Μια μαύρη πάνω στον στενόμακρο πράσινο κάδο.
Ορθώνει τη ράχη της, σηκώνει ίσια πάνω την ουρά και κοζάρει την ασπρόγκριζα στο διπλανό μεταλλικό κάδο.
Συνεχίζω τυπώνοντας τις εικόνες στο υπερσυνείδητό μου.
Περνώ απ' την εκκλησία
Περνώ απ' το στενό που γνωριστήκαμε.
Ας κοιμηθούμε εδώ για απόψε.
Κι από αύριο βλέπουμε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
