| |
| | το κυνηγι του δικηγόρου |  | | |
Και σήμερα το πρωί
μες το μυαλό μου ήρθε,
μια σκέψη πονεμένη του χαμού
και δυστυχιάς,
σαν είδα ένα αμάξι ασημί,
σαν το δικό σου Γιώργη , όμως
στην θέση του οδηγού -τι κριμα-
δεν ήσουνα εσύ να οδηγας.
Θυμάμαι που 'χες τη σπιρτάδα
αυτή στο βλέμμα και σ'αρεσε
βιαστικά πάντα να μιλάς και όπου πήγαινες, η ψυχή
ήσουν όλοι λέγαν της παρέας
και σκορπιζες το γέλιο ολόγυρα
σε όλους , άρεσε και σε σένα
να γελάς.
Όλοι για σένα είχανε να πουν λόγια καλά
και κάτι να θαυμάσουν , το μεγαλείο της ψυχής σου δεν το έβρισκες
ποθές , μαθές πως βγαίνει
το ψωμί έμαθες απο πρώτο χέρι,
μονάχος σπούδασες και γνώρισες πως είναι η πείνα και οι κακουχίες οι δεινές
Εκπρόσωπος του νόμου πιστός
δε προδιδες τον όρκο που χες δώσει , της οικογένειας ο δικηγόρος παράδειγμα προς μίμηση ξεχωριστό και ποσο αγάπη έδινες στη δικιά σου την φαμίλια , με τρόπο αναντικατάστατο -μοναδικό -
Στη φύση σ'αρεσε να χάνεσαι
τα όρη να γυρίζεις , απ' βουή
του κόσμου να ξεφεύγεις
του αοριου να ρέγεσαι τση μυρωδιάς και με τα αγαπημένα σου σκυλιά οργώνοντας λιβάδια, πουλια λαγούς κοτσιφες φασιανους και τσίχλες κι' αλλα θηράματα άγρια να κυνηγάς.
Σ'αρεσε μου 'χε πει η σκοποβολή
ο γιος σου, σαν είμαστε στο υπόγειο του εξοχικού σου μια φορά και μου δειχνε -μιλώντας ως εσένα εξεταστικά με κάθε λεπτομέρεια- όλα σου τα όπλα με καμάρι και περίσσα αντρειά.
Κι'ομως στου χάρου το σημάδι
Γιώργη εμπήκες, μια αυγή που πάντηξε σε στο κυνήγι, ώρα που είχε βγει ο μαύρος παγανιά,
ζήλεψε φαίνεται ο αχρείος
του καιρού σου ,του άξιου κουμάντου σου και τση μεγάλης σου ανθρωπιάς.
Δεν γλύτωσες όσο πολύ κιαν πίστεψες το Γιώργη , κόντρα στον άνεμο κιαν πέταξες
κιαν πάλεψες τον άψυχο καιρό
και λείπεις τώρα και έχει μαραθεί το πέστο στην αυλή σου , δεν έχει ρίγανη, ούτε μπορεις να περηφανευθείς για το σγουρό σου το βασιλικό .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
rania.foka@yahoo.co.uk
11-09-2016 @ 16:58 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
11-09-2016 @ 19:10 | Σταυρο μου οι απωλειες της ζωης μας που ισως ποτε δεν ξεχνιουντε, οι ανθρωποι μας που τους κραταμε στη μνημη μας σαν πολυτιμο χρυσαφι. Δεν κανει εξαιρεσεις ο Χαροντας και συνηθως παιρνει τους πιο καλους, ας ειναι καλα εκει στα περβολια του Παραδεισου, καλο βραδυ. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | aridaios
12-09-2016 @ 15:57 | ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
