| |
Ήταν ένα όνειρο γεμάτο ταχυκαρδία
Την φωνή μου φίμωναν κοφτερά δόντια
Η μορφή μου θύμιζε απόκοσμα κτήνη
Που χρόνια τώρα ματώνουν την ψυχή μου
Ανοίγοντας τα μάτια μες τη μέρα
Ξανά μπροστά μου τα ίδια δίκοπα μαχαίρια
Οπλίζουν τα δαμόκλεια περίστροφα
Δύσκολη νύχτα, ανυπόφορη μέρα
Ήταν η δέκατη Πέμπτη συμφωνία
Ένα μαντεμένιο κλειδί του Σολ
Μπήκε μέσα στην ψυχή μου ξαφνικά
Χωρίς παραμονή πρωτοχρονιάς
Εισαγωγή σε μία κρυπτογραφημένη δική μου γαλήνη
Μάταια προσπαθείς μικρέ πορτοκαλί μανάβη
Κανένας μας δεν θα μπορέσει να ξεφύγει
Ήδη από την μπουκαπόρτα, ρέει προς το μέρος μας
Μία θάλασσα χλιαρού τσαγιού
Μία ανώδυνη αίσθηση σάρκωσης της ψυχής
Τα δόντια των τεράτων μέσα στον εφιάλτη,
Τα μαχαίρια και οι σφαίρες των δολοφόνων
Εξαφανίστηκαν μέσα στο σκισμένο πανί
Της καθημερινότητας; Του σινεμά;
Όχι κύριοι κύριοι Μητροπολίτες
Δεν ζωντάνεψε καμία βυζαντινή εικόνα
Ήρθε απλώς η σειρά μας,
Να ανοίξουμε τα μάτια μας
Ένα πρωί ζωντανοί
Σαν ζωντανή ορχήστρα
Πάνω σε ένα αιώνιο
Ζεστό, γαλήνιο, μουσικό
ΠΛΑΝΗΤΗ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
