| |
| | Γλυκεια Ζωη |  | | |
ΓΛΥΚΕΙΑ ΖΩΗ
Ήταν τα χείλη της γλυκά,
πιότερο απ΄το μέλι,
τα μάτια της μου θύμιζαν,
τον ήλιο που ανατέλει,
όταν μου χαμογέλασε,
φωτίστηκε η ψυχή μου,
ένοιωσα ότι άλλαξε,
για πάντα η ζωή μου,
στεκότανε ακίνητη,
και τα ξανθά μαλιά της,
τ΄ανέμζε ο άνεμος,
κι έφερνε τ΄άρωμα της,
τόσο γλυλό...μεθυστικό,
που μ΄έκανε να νοιώσω,
αυτή τη ζάλη τη γλυκειά,
κι ύστερα να υψώσω,
τα χέρια μου στον ουρανό,
και να παρακαλέσω,
κάνε Θεέ μου μη χαθεί,
κάνε να της αρέσω,
ταίρι δικό μου αιώνια,
να γίνει για να ζήσω,
στην αγκαλιά της τη ζεστή,
κι έρωτα να τρυγήσω.
ΑΝΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Κων/νος Ντζ
13-09-2016 @ 07:26 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Γεδεών
13-09-2016 @ 13:11 | στεκότανε ακίνητη,
και τα ξανθά μαλιά της,
τ΄ανέμζε ο άνεμος,
κι έφερνε τ΄άρωμα της,
Υπέροχο το ποίημα σου αγαπητέ Άθω!!! | | ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
13-09-2016 @ 16:21 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | χωρίς λόγια
13-09-2016 @ 20:02 | ! | | gouvi
13-09-2016 @ 20:03 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
