| |
Η νύχτα παίζει με τα απαρέμφατα
"Στενάζειν" η "συνουσιάζεσθαι" κρατά
Τα φωνηέντα σε απόσταση κι ανθίζουνε ρόδα
Η και ακούγονται
Μακρινοί θρήνοι
Των νικημένων στην μάχη. Τα όπλα τους
Γυαλίζουν κάτω απ’ το φεγγάρι
και μια λάμψη αστραπιαία δημιουργεί
Το τελεσίδικο αποτέλεσμα: όλα θα πάψουν
Όπως κι η κουκουβάγια θα τα πει- όπως
Κι ο γκιόνης θα τα φέρει
Πάνω και κάτω
εκεί
Που στης ανάπαυσης τον χρόνο
και σε μία κάμαρα που έσβησαν τα φώτα
εσύ
Σηκώνεσαι στο στρώμα και καπνίζεις
Έχοντας έγνοιες χίλιες.
Η νύχτα παίζει με τις αριθμητικές εξισώσεις,
βαυκαλίζει τα άστρα
Η νομοθετεί στον ουρανό
όπως να γράφονται
ξανά οι Νεαρές που βρήκες
Σ’ ένα βυζαντινό βιβλίο να σε περιμένουν
ελληνοθρεμμένες κι ευσύνοπτες.
Η νύχτα νουθετεί τον γαλαξία να είναι φρόνιμος,
το σύμπαν
Να μην διαστέλλεται
Τον χρόνο
να είναι σε όλα συνεπής
Και προ πάντων
Στεγνά αδυσώπητος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
