| |
τρίζει το κορμί μόλις σ' αγγίζει
σα φίδι τυλίγεται δεν κρύβεται
ήλιο σαρκοβόρο κλέβει και ανατολίτικα χορεύει
πως να κρυφτεί και φαίνεται και βλέπεται όποτε κι αν βγεί
δίχως κάτι το μεμπτό κείνο το ρόδινο λευκό
ταλάντευση και σμίξη και στα ρηχά η ρήξη
στα βαθιά ήχοι καρδιάς κι εικόνα ξαστεριάς
σβήνει ο έρωτας του δισταγμού ξυπνά ο καιρός του θαλερού
μια σκούρα ευθύνη ακόμα και η γαλήνη
ζητάει να καρφωθεί δεν θέλει να καθυστερεί
κι ο δισταγμός μαζί της τυρρανιέται η αντοχή της
μη και δεν έβρει θέση και θα χαθεί στη μέση
δίχως το κεντρί δεν μένει η στιγμή ας είναι και πλαστή
ριγηλή πάλι θα βομβίζει μα το ταξίδι της ζαλίζει
στις απότομες στροφές και στις μικρές απαντοχές
που ανηφορίζει ως απάνω μ'ακουμπάει να γλυκάνω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
