Στο κάστρο σου τ' απόρθητο, μες το πυκνό σου δάσος, να πάρω μιαν ανασαιμιά κι έγινα ξυλοκόπος, με τόξο, βέλη και φτερά τολμώ και σημαδεύω
[align=left][B][I]
*~* Άγραφες μελωδίες *~*
Κάψε μ' αγέρα λιώσε με
μέσα στην αγκαλιά σου
τα χείλη σου, η θάλασσα
μες τα υγρά φιλιά σου !
Να σε κρατώ στη πλώρη μου
να καίω στη φωτιά σου
που λαχταρώ σε θύελλα
της λάμψης την αντάρα.
Φωνάζει ο ήλιος, ~ κόρη μου ~
στο κύμα σ' αρμενίζω
φλόγα που καις το βότσαλο
στη λάβα σου σαλεύω.
Στο κάστρο σου τ' απόρθητο
μες το πυκνό σου δάσος
να πάρω μιαν ανασαιμιά
κι έγινα ξυλοκόπος,
με τόξο, βέλη και φτερά
τολμώ και σημαδεύω.
Το βλέμμα σου πολιορκώ
στα φρύδια ένα ρίγος
που παίζουν ματοτσίνορα
άγραφες μελωδίες
στις ηδονές το σκίρτημα,
νότες μου πορφυρένιες.
* * Nikos D. Stoforos * *
