| |
δε μένει πια καιρός σιμώνει κορνιαχτός
άνεμοι σφυρίζουν ,πανηγυρίζουν
εδώ θεός δεν έστειλε το φώς
τα σώματα λυγίζουν και σαπίζουν
πήραν το πρόσωπό μου πια οι εποχές
τα μάτια μου οι ασήκωτοι ουρανοί
ανοίγουν μέσα απ'τα σπλάχνα μου κρουνοί
και βρέχει βρέχει το δάκρυ στις γειτονιές
πως να ιχνογραφίσω τούτη τη μορφή μου
που δεν έχω το κεφάλι εφηβικό
μετρά τους οβολούς της πίκρας η ψυχή μου
και χάνει πριν τελειώσει τον λογαριασμό
τη φρίκη αντικρύζω της τόσης μου ομορφιάς
κι αλλάζω το ακανθώδες μου κάθε τόσο βλέμα
το νού μου χώνω στο λαβύρινθο της εσχατιάς
και ζυμώνω με αφιόνι το σκοτεινό μου αίμα
μα πάλι βουλιάζω μετέωρος στο χώμα
χωρίς αγάπη και να ζήσω δεν μπορώ
στα κατάλοιπα τούτου του κόσμου εδώ
δεν είναι τόπος να χωρέσει σώμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
