| |
νιωθω βαρια τα χρονια σαν σχοινι που ολο τραβαει
κομπο κομπο και βυθιζεται εις το νερο της ληθης
και η καρδια ποναει
ενα λαθος ειναι αρκετο η αγαπη λεξη νεκρη
διχως φτερα πετρα βαρυα που πεφτει στο κυμα
και θολωνει τα νερα των χρονων των ωραιων
γιατι δεν μενει τπτ το ιδιο
τπτ που να ναι σωστο
ταξιδι εις το απειρο
τελευταια πυξιδα πριν την καταιγιδα
περαν απο το εγω σε ενα κοσμο ματαιο.
με το χερι τρεμαμενο
το κερι σβηνω με ενα φυσημα
πισω δεν κοιταω οτι εχω αφησει
κλεινω τα ματια και ονειρευομαι πληρες οτι εχω γκρεμισει
και παλι απο την αρχη ως σισυφος
την πετρα που χει κυλησει
ξανα με νεα πνοη να την τραβηξει
ετσι και εγω απο την αρχη το αινιγμα της σφιγγας
θα ψαχνω και ας μην εχει λυση
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
