| |
Πόσες φορές νομίζεις,
ο ήλιος που ζητούσες,
δε χώραγε στο κόσμο,
και τον περιφρονούσες...
Και άλλες πόσες πες μου,
τα άστρα που αγαπούσες,
δεν έσβησαν πριν χρόνια,
και στην ηχώ τους ζούσες.
Πόσες φορές νομίζεις,
ήσουν ένας αιθέρας,
που πήρε την ψυχή μου,
να γίνει ένα με σένα.
Σ' ευχαριστώ, σε συγχωρώ,
που τόσο με αγαπούσες,
σε νιώθω πάντα στη βροχή,
στον τρόπο που γλιστρούσες.
Και σκέφτομαι ακόμα,
μήπως να είναι αλήθεια,
σε νεράιδες και δράκους,
να είμαστε παραμύθια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
