| |
Όταν ξανά νιώθεις κενό και θλίψη,
και μες στις σκέψεις δεν υπάρχει ύψος ιερότητας,
να καταλάβεις δεν είναι της υπόστασης σου η σήψη,
αλλά μόνο τριβή του ονείρου και της ματαιότητας.
Αν έρχονται τα δάκρυα, μην δείχνεις δειλία,
να κλαις, και στους ανθρώπους μην πας εξαρχής,
και η ανδρεία δεν είναι, να βάζεις τελεία,
αλλά να υπομένεις στην γέννηση ψυχής.
Και αν αυτά θα πάθεις για πολλοστή φορά,
να τα δεχτείς σαν της ανατροφής τα σπεσιαλιτέ.
Σκληρά αισθήματα γεννούν η μοναξιά, η συμφορά,
αλλά χειρότερα αν δε σε άγγιξαν ποτέ.
Είναι δυσάρεστο, όταν εσύ για στήριξη ελπίζοντας,
ούτε θα πάρεις της συμπόνιας τα μικρά δώρα,
αλλά πολύ πιο φοβερό, όταν τον πόνο γνωρίζοντας,
κατά του άλλου την εξομολόγηση κοιτάς την ώρα.
Και αν δεν έχεις απολαύσει τους εγκωμιαστικούς λόγους,
και το ύψος της πορείας σου, έχει επίπεδο του χορταριού,
να αγαπάς αυτά που έχεις, τις λύπες και τους φόβους,
τις άτυχες στιγμές και την δουλειά του ποδαριού.
Δεν έχει μέτρο η ευτυχία, και νόημα η κατοχή,
όλα δια μέσα σου, σαν διαπερνά το διάστημα,
και η δικαίωση της ζωής, στης συμπόνιας τη διδαχή,
Στον πόθο διακαή να σκέφτεσαι για το δικό σου ανάστημα.
Αλεξάνδρ Ντόλσκι
1974 (2016)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
