| |
| | Σπίτι Βελίκα |  | | | Ήταν ένα όνειρο που ευτύχησα να πραγματοποιήσω | | |
Όνειρο είχα, ένα, κι εγώ
μακριά να βλέπω σα σταθώ,
θάλασσα απέραντη, ουρανό,
βροχή, χαλάζι και κενό.
Τα βράδια σαν πάω να κοιμηθώ
να κλείνω τα μάτια για να δω,
της θάλασσας τ' απέραντο κενό,
τους ήχους ν' ακούω, να θωρώ.
Μία γωνιά ήθελα κι εγώ
να 'ναι δική μου, για να ζω.
όνειρα, ψυχή να κλείνω εκεί,
κανείς να μη μπορεί για να τα βρει.
Έτρεξα, κουράστηκα πολύ,
μα νοιώθω γαλήνη στην ψυχή,
τ' όνειρο που είχα ονειρευτεί
αληθινό να βγαίνει τούτη τη στιγμή.
Τίποτα πλέον δε ζητώ.
Μαζί μου θέλω να 'χω εγώ,
παιδιά, γυναίκα, ΥΓΕΙΑ και ΘΕΟ,
ώσπου να φύγω απ' τον κόσμο αυτό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Κων/νος Ντζ
02-10-2016 @ 22:00 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
02-10-2016 @ 23:55 | Αναρωτιεμαι αν εισαι Μεσσηνιος γιατι εκει εχουμε Βελικα, οπως και να` χει και εγω το ιδιο ονειρο εχω, ενα σπιτακι στη θαλασσα διπλα, καλο μηνα παντα ευτυχης. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
