| |
ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ (ΔΙΑΛΟΓΟΣ)
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τα πέπλα η νύχτα τα μαζώνει
Κι ένας ήλιος κόκκινος
Τη φύση τη ματώνει
Μια καρδιά μονάχη της
Στέκεται στον καθρέφτη
Και με το χρονο ομιλεί
Αυτόν το γερό κλέφτη
ΚΑΡΔΙΑ
Χρόνε ατελείωτε, πολυταξιδεμένε
Γύρνα με πίσω να χαρείς
Και ας τα ξαναλέμε
Θύμησες φέρε μου ξανά
Απ’ τα παλιά τα χρόνια
Γιατί με πλάκωσε σκιά
Με πλάκωσαν τα χιόνια.
Πες μου για τα νιάτα μου
Χρόνια τα παιδικά μου
Για ότι τότε έφτιαξε
Εμέ η αρχοντιά μου
Πες μου για να τα θυμηθώ
Αυτά που έχω κάνει
Αχ, να ξερές η θύμηση
Πόσο καλό μου κάνει.
ΧΡΟΝΟΣ
Καρδιά μου και αρχόντισσα
Του φεγγαριού νεράιδα
Την ομορφιά σου τη γλυκιά
Ποτέ μου δεν ξανάδα
Πέρασα κάμπους και βουνά
Χωριά και πολιτείες
Θάλασσες κι ανεμόβροχα
Κι είδα πολλές βλακείες
Ποτέ μου όμως δε γνώρισα
Καρδιά σαν τη δικιά σου
Με τόσα πολλά χαρίσματα
Όπως η αφεντιά σου
Μεγάλωσες σαν τον ανθό
Σ’ ωραίο περιβόλι
Να σ’ αποκτήσουν θέλανε
Τότε θυμάμαι όλοι
Μα ήσουνα τόσο γλυκιά
Μέλισσα σε μπερδεύει
Κι απ’ τον ανθό σου γύρευε
Να πάρει λίγο μέλι
Συνάντησες και βάσανα
Προβλήματα και λάθη
Και μες στον κόσμο τούτο δω
Αντάμωσες και πάθη
Μα όλα αυτά περάσανε
Κύλησαν σά ποτάμι
Και μόνη τώρα σε θωρώ
Στον κάμπο σαν καλάμι
Της μοναξιάς σου το κλουβί
Μόνη το έχεις κτίσει
Και όλα αυτά που πέρασες
Πίσω τα ‘χεις αφήσει
Προτίμησες τη μοναξιά
Προτίμησες τα αστέρια
Κι αυτά σε αγκαλιάσανε
Μες στα ζεστά τους χέρια
Μια μέρα, το θυμήθηκα
Συνάντησες τον ήλιο
Κι από τότε απόκτησες
Ακόμα ένα φίλο
Αυτά μπορώ να θυμηθώ
Γοργόνα της θαλάσσης
Και σε παρακαλώ πάρα πολύ
Απόψε να μη κλάψεις
Γιατί πολλοί ζητήσανε
Τη τύχη σου να έχουν
Όμως ποιο είν’ το μυστικό
Αυτοί δεν το κατέχουν
Εσύ είχες τον τρόπο σου
Ανθρώπους να κερδίζεις
Και τη χαρά ένα γύρω σου
Άπλετα να σκορπίζεις
Και μένα η τύχη μ’ έφερε
παρέα να σου κάνω
μα τη δική σου ομορφιά
και εγώ δεν τήνε φτάνω
ΚΑΡΔΙΑ
Χρόνε μου διαβατάρη μου
Να έχεις την ευχή μου
Ετούτο σου το εύχομαι
Μέσα από την ψυχή μου
Κουράγιο μου δωσες ξανά
Τον ήλιο ν’ αντικρίσω
Και τα αστέρια της νυχτιάς
Ξανά να τα φιλήσω
Συμπάθαμε ταξιδευτή
Για ότι κακό έχω κάνει
Γιατί η πληγή της μοναξιάς
Μονάχη της δε γιάνει
Ακόμα αν σε κούρασα
Εσύ συγχώρεσε με
Και χρόνο δώσε μου ξανά
Και στη ζωή άφησε με
Να δω ξανά τα αστέρια σου
Τον ήλιο, το φεγγάρι
Και κανε μου άμα μπορείς
Ακόμα μια χάρη
ΕΥΧΗ
Σε όσους αγάπησα πολύ
Περίσσια δώς τους ζήση
Τον κόσμο αυτόν τον όμορφο
Κανείς να μην αφήσει
Να ζήσουν όλοι τους καλά
Να είναι ευτυχισμένοι
Για να χαρούνε τη ζωή
Και να ‘ναι μονιασμένοι
Γιατί η ζωή είναι γλυκιά
Γλυκιά ανάθεμα τη
Φτάνει να δεις την ομορφιά
Με το δικό μου μάτι
ΤΕΛΟΣ
Χρόνε μου σε κούρασα
Κουράστηκα μαζί σου
Συγγνώμη αν φορτώθηκα
Στην πλάτη τη δική σου
Πήγαινε τώρα να χαρείς
Συνέχισε το γύρο
Κι άσε με την μονάχη
Εδώ λίγο να γύρω
Κι αν σταματήσω ξαφνικά
Κλάματα δε μου πρέπουν
Μα θέλω όσοι μ’ αγαπούν
Χαρούμενα να γνέφουν
Στο έσχατο ταξίδι μου
Χαμόγελα να πάρω
Να συναντήσω γελαστή
Τον άδικο τον χάρο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
